Η εικόνα δύο παιδιών που μάλωναν για μερικά σάπια φρούτα σε λαϊκή αγορά του Αιγάλεω συντάραξε τον 47χρονο Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο πριν από λίγο καιρό. «Τότε, ετοίμασα μερικά σάντουιτς και με μια φίλη τα προσφέραμε σε όσους μάζευαν τα υπολείμματα των πάγκων της λαϊκής...».
Δύο χρόνια άνεργος ο Κωνσταντίνος και ένιωθε να έχει πιάσει «πάτο». «Εμενα σπίτι διαβάζοντας αγγελίες και αναλογιζόμουν το ξαφνικό πισωγύρισμα της ζωής μου: από ανεξάρτητος και παραγωγικός επαγγελματίας βρέθηκα στο περιθώριο και επέστρεψα στη μαμά μου...» ομολογεί με πικρία. Κόντρα, όμως, στην προσωπική αλλά και τη γενική κακοδαιμονία, ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί συμπαραστεκόμενος σε όσους ήταν στην ίδια ή χειρότερη κατάσταση.
Από τον Κωνσταντίνο και μερικούς φίλους του -στην πλειονότητα ανέργους- γεννήθηκε ο «Αλλος Ανθρωπος»: ο αλληλέγγυος. Η παρέα κάθε μέρα μαγειρεύει σε άλλη γειτονιά προσφέροντας φαγητό στους έχοντες ανάγκη. Εδώ, δεν πρόκειται, όμως, για συσκευασμένα συσσίτια, αλλά για μια ζωντανή διαδικασία που παίρνει μορφή γιορτής, στην οποία ευεργετούντες και ευεργετούμενοι συντρώνε.
Ηταν μεσημέρι Πέμπτης και ψιλόβρεχε, όταν συναντήσαμε την ομάδα στο Μεταξουργείο. «Είναι η πρώτη μας φορά εδώ» εξηγεί ο Κωνσταντίνος, καθώς κουβαλά την μπουκάλα υγραερίου, το γκάζι και τη μαρμίτα. Η οργάνωση του εξοπλισμού είναι υποδειγματική: οι χαρτοπετσέτες, τα κεσεδάκια, τα πιρούνια, το ψωμί, το επιδόρπιο, τα μπαχαρικά και τα ψιλοκομμένα κρεμμυδάκια για το μαγείρεμα έχουν το καθένα τη θέση του. Οι πρώτες ύλες προέρχονται από αυθόρμητες προσφορές πολιτών, ουσιαστικά δηλαδή η κάθε συνοικία «τραπεζώνει» την επόμενη. «Στέκια» της κοινωνικής κουζίνας είναι τα προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας, τα Εξάρχεια, το Πεδίον του Αρεως, η πλ. Κουμουνδούρου, η λαϊκή αγορά Βύρωνα και Φυλής, η πλ. Νέας Σμύρνης, η πλ. Δαβάκη στην Καλλιθέα, ενώ κάθε Κυριακή το γεύμα γίνεται στην πλ. Συντάγματος.
Ομως η αλουμινένια μαρμίτα φιλοξενείται τα Σάββατα και σε εύπορες γειτονιές, όπως η Γλυφάδα, το Κολωνάκι, η Κηφισιά. «Επιλέγουμε τέτοιες περιοχές προκειμένου να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο, αλλά προς έκπληξή μας μοιράζουμε και εκεί φαγητό». Η αυτοσχέδια κουζίνα «στήνεται» έξω από τράπεζα και λίγο μετά μια τραπεζικός πλησιάζει. Αντί, όμως, επίπληξης, η ομάδα «Αλλος Ανθρωπος» εισπράττει φιλοφρονήσεις. «Πότε θα ξανάρθετε; Θέλουμε και εμείς να σας δώσουμε τρόφιμα» λέει η υπάλληλος «να είστε καλά».
«Eδώ ξαναγεννήθηκα»
Οσην ώρα ο Κωνσταντίνος ετοιμάζει 8 κιλά μακαρόνια ναπολιτέν, οι διερχόμενοι κοιτάζουν έκπληκτοι. «Ηλπιζα ότι δεν θα ξαναζούσα πείνα όπως το ’40», λέει με πικρία ένας ηλικιωμένος κουνώντας το κεφάλι. Η μυρωδιά φέρνει όλο και περισσότερο κόσμο, γέροντες και οικογένειες με μικρά παιδιά, που παίρνουν φαγητό, ψωμί, μπισκότα και χαλβά. «Πριν από τρεις μήνες, ήμουν αποκαρδιωμένος», εκμυστηρεύεται ο Κωνσταντίνος «εδώ, όμως, ξαναγεννήθηκα, επικοινωνώ και μοιράζομαι σκέψεις και συναισθήματα».
Της Ιωαννας Φωτιαδη για την Kαθημερινή
via
Αναρτήσεις
