Ένα γλυκό χαμόγελο για να απαλύνει τον πόνο τους... Μία ζεστή αγκαλιά για να τους δώσει δύναμη στη μεγάλη μάχη που δίνουν για τη ζωή... Λίγες ώρες συντροφιάς για να ξεχαστούν από τα βάρη της ασθένειάς τους, αλλά και στήριξη σε καθημερινά πρακτικά προβλήματα προσφέρει εδώ και 10 χρόνια στους καρκινοπαθείς του Ηρακλείου ο Σύλλογος «Ευ Ζω με τον Καρκίνο». Ένας πυρήνας ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που, όπως μαρτυρά και το όνομά του, σκοπός του είναι να αποδείξει πως μπορεί να υπάρξει ποιότητα ζωής για τους καρκινοπαθείς, ακόμη και για εκείνους που βρίσκονται στο τελικό στάδιο. Και αυτό ακριβώς κάνει.
Εκεί που το κοινωνικό κράτος απουσιάζει, με τη βοήθεια εθελοντών και επαγγελματιών υγείας, ο Σύλλογος «Ευ Ζω με τον Καρκίνο» δηλώνει «παρών». Πώς; Προσφέροντας δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη σε ασθενείς με καρκίνο και στις οικογένειές τους, ενώ παράλληλα μέσα από δράσεις και εκδηλώσεις προσπαθεί να συνδράμει και υλικά σε δεκάδες συμπολίτες μας που, εκτός από τη μάχη με τον καρκίνο, δίνουν καθημερινό αγώνα για την επιβίωσή τους.
«Φέτος ο Σύλλογός μας συμπληρώνει 10 χρόνια λειτουργίας. Ήταν Νοέμβριος του 2002 όταν 20 άτομα που είχαμε σχέση με την ασθένεια, είτε άμεσα ως ασθενείς είτε έμμεσα ως επαγγελματίες υγείας, μαζευτήκαμε και ιδρύσαμε το "Ευ Ζω με τον Καρκίνο", με βασικό σκοπό μας την ανθρώπινη και αξιοπρεπή αντιμετώπιση των καρκινοπαθών από το σύστημα υγείας», είπε στη «Ν.Κ.» η πρόεδρος του Συλλόγου Μαρίνα Τζανάκη.
«Επιλέξαμε το όνομα "Ευ ζω με τον καρκίνο" και γιατί θέλαμε να μιλήσουμε ανοικτά, σπάζοντας τα ταμπού, για την ασθένεια αλλά και να πούμε ότι υπάρχει ποιότητα ζωής, ακόμη και για αυτούς που βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο. Χρειάζεται όμως και η συνδρομή της Πολιτείας. Δε γίνεται, π.χ., ασθενείς τελικού σταδίου να "σβήνουν" σε ένα θάλαμο νοσοκομείου με άλλους έξι ή επτά ασθενείς. Δε γίνεται ένας καρκινοπαθής που ξεκινά τη μάχη με την αρρώστια να βλέπει τον ασθενή στο διπλανό κρεβάτι να "τελειώνει". Οφείλουμε να φροντίσουμε για την ποιότητα της ζωής του γιατί υπάρχει ζωή και πριν το θάνατο», προσθέτει η κ. Τζανάκη.
Τι ζητάει ο κόσμος;
Στα δέκα χρόνια ζωής του Συλλόγου εκατοντάδες είναι οι καρκινοπαθείς που έχουν περάσει την πόρτα του «Ευ Ζω με τον Καρκίνο». Τι είναι αυτό που ζητούν; Όπως εξηγεί η κ. Τζανάκη, ζητούν στήριξη. Στήριξη ψυχολογική αλλά και κοινωνική. «Έχουν την ανάγκη να λύσουν πρακτικά τους προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι έρχονται αντιμέτωποι, πέρα από την αρρώστια τους, με ένα βουνό γραφειοκρατικών διαδικασιών που απαιτεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Δεν ξέρουν πού να απευθυνθούν, τι χαρτιά χρειάζονται, τι δικαιώματα ασφαλιστικά και εργασιακά έχουν. Εμείς τους έχουμε απαντήσεις». Σύμφωνα με την κ. Τζανάκη, όμως, αυτό που έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια είναι η ανάγκη για υλική βοήθεια. «Πολύς κόσμος μας ζητάει οικονομική στήριξη. Καρκινοπαθείς που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα τους και το χαράτσι. Εμείς από την πρώτη στιγμή είχαμε ζητήσει από την Πολιτεία να εξαιρεθούν αυτοί οι άνθρωποι από το φόρο των ακινήτων».
Εθελόντριες
Ψυχή του «Ευ Ζω με τον Καρκίνο» είναι ασφαλώς οι εθελόντριές του. 10 γυναίκες με μεράκι, φιλότιμο και αγάπη για το συνάνθρωπο βρίσκονται στις ογκολογικές κλινικές προσφέροντας αφιλοκερδώς βοήθεια σε όσους τις έχουν ανάγκη. Τι κάνουν; Σε συνεργασία με το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου προσφέρουν πληροφορίες για πρακτικά ζητήματα που χρειάζεται ένας καρκινοπαθής για να ξεκινήσει τη θεραπεία του αλλά, το κυριότερο, προσφέρουν ένα χέρι βοηθείας σε καρκινοπαθείς που είναι μόνοι τους. Είτε αυτό είναι λίγες ώρες συντροφιάς είτε η μετακίνησή του στο νοσοκομείο. «Οι ανάγκες είναι αυξημένες, γι' αυτό παρακαλούμε άτομα που έχουν τη διάθεση και το χρόνο να πλαισιώσουν την ομάδα μας», παρακαλεί η κ. Τζανάκη.
Δωρεές σε φάρμακα και εξοπλισμό
Ο Σύλλογος «Ευ Ζω με τον Καρκίνο» στηρίζεται κατά αποκλειστικότητα στις δωρεές του κόσμου. «Μέσα από εκδηλώσεις όπως είναι το ετήσιο παζάρι μας, συγκεντρώνουμε χρήματα για τις ανάγκες του συλλόγου. Τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς, λόγω και της κρίσης, οι προσφορές του κόσμου έχουν λιγοστέψει. Το κατανοούμε και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε με τις συνθήκες.
Εκτός από χρήματα ένα μεγάλο κομμάτι των προσφορών αφορά σε φάρμακα και εξοπλισμό, όπως περούκες, πράγματα που σε κάποιους πλέον δεν είναι χρήσιμα, για κάποιους άλλους όμως είναι απαραίτητα». Για μία ακόμη χρονιά ο κόσμος μπορεί να ενισχύσει το σύλλογο στο παζάρι του «Ευ Ζω» που θα πραγματοποιηθεί στη Λότζια στις 13 Δεκεμβρίου.
Όπως αναφέρει ο Σύλλογος, «Μην πετάτε τίποτα. Ό,τι δε χρειάζεται σε εσάς μπορεί να φανεί χρήσιμο σε κάποιον άλλο. Δώστε μας πράγματα, σε καλή κατάσταση, που δε χρησιμοποιείτε (βιβλία, γυαλικά, διακοσμητικά, παιχνίδια, ρούχα, παπούτσια, τσάντες, κ.λπ.) και στηρίξτε την προσπάθειά μας.
Με βάση την εμπειρία μας από το περσινό πρώτο παζάρι "δεύτερο χέρι" που διοργανώσαμε, το οποίο είχε εξαιρετική επιτυχία χάρη στη συμβολή όλων σας και προκειμένου να διαχειριστούμε καλύτερα τα αντικείμενα που θα μας προσφερθούν φέτος, θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής: Μεγάλη βαρύτητα θα δώσουμε στη συλλογή παιδικών ρούχων και βρεφικής προίκας, παιχνιδιών, βιβλίων, γυαλικών, διακοσμητικών και κοσμημάτων.
Μικρότερη ανάγκη έχουμε σε ρούχα για μεγάλους, τσάντες και παπούτσια γιατί ήδη διαθέτουμε στοκ από την περσινή συλλογή. Επικοινωνήστε άμεσα μαζί μας για την παράδοση των αντικειμένων στο γραφείο μας, Κυρίλλου Λουκάρεως 49, 2ος όροφος (τηλ. επικοινωνίας: 2810/287.895 και 6955/254.301, Τούλα Γιαννούλη) ή στα παρακάτω τηλέφωνα: 6974/818.304, Ιωάννα Λιαδάκη, και 6977/705.256, Μαρία Περράκη. Η συγκέντρωση των αντικειμένων θα γίνεται μέχρι 30 Νοεμβρίου το αργότερο».
«Ανθρωπιστική καταστροφή»
«Στην Ελλάδα της κρίσης το να είσαι ανασφάλιστος καρκινοπαθής ισοδυναμεί με θάνατο» έγραφαν πριν από μερικούς μήνες οι «New York Times» σε δημοσίευμά τους. Πόσο απέχει από την πραγματικότητα; «Αυτό που συμβαίνει με την περίθαλψη των ασθενών στην Ελλάδα της κρίσης ισοδυναμεί με ανθρωπιστική καταστροφή», λέει η κ. Τζανάκη. «Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν κατακρεουργηθεί. Αδυνατούν να παίξουν το ρόλο τους.
Η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι τραγική. Υπάρχουν ελλείψεις σε φάρμακα και φοβάμαι πως τα πράγματα στο μέλλον θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι με τους ανασφάλιστους ή όσους δεν έχουν καταφέρει να καλύψουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Μιλάμε για ένα μεγάλο αριθμό επαγγελματιών που δεν είναι ασφαλιστικά εντάξει. Τι θα γίνει με αυτούς του ανθρώπους;
Θα πρέπει να πληρώσουν τα φάρμακα και τις χημειοθεραπείες τους από την τσέπη τους; Ή μήπως - όπως ακούγεται - θα έρχεται το μπιλιετάκι από τα νοσήλια στην εφορία; Και όλα αυτά τα χρόνια που πλήρωναν τις εισφορές τους; Αυτά δε μετράνε;», αναρωτιέται η κ. Τζανάκη.
via
Αναρτήσεις
