Η περιπέτεια υγείας ενός μικρού Αλβανού μαθητή, ο οποίος έπασχε από μία ανίατη ασθένεια, συγκίνησε και κινητοποίησε πριν από λίγα χρόνια την ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα και την κοινωνία, που έσπευσαν να συγκεντρώσουν χρήματα για τη νοσηλεία του στο εξωτερικό.
Ο μικρός μαθητής, ύστερα από ενάμιση χρόνο θεραπείας, σε ειδικό κέντρο στο Παρίσι, επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη υγιής και ευγνώμων, καθώς η περιπέτειά του ήταν η αφορμή και το ζωντανό παράδειγμα αλληλεγγύης ανάμεσα σε δύο γειτονικούς λαούς, αλλά και ανθρωπιάς ανάμεσα στα μέλη μίας κοινωνίας που παραμέρισε τα εμπόδια φυλετικών διακρίσεων.
Το 2008, διαγνώστηκε στο μαθητή από την Κορυτσά της Αλβανίας, ο οποίος τότε φοιτούσε στην Ε’ τάξη του 1ου Δημοτικού Ευκαρπίας Θεσσαλονίκης, οστεοσάρκωμα υψηλής κακοήθειας στο πόδι, που ήταν βέβαιο ότι θα τον οδηγούσε σε θάνατο. Οι γονείς του μαθητή ενημέρωσαν το σχολείο για την επείγουσα κατάσταση και με πρωτοβουλία του διευθυντή Αλέξανδρου Φιλιππίδη στήθηκε ένα δίκτυο κινητοποίησης όλων των σχολείων, αλλά και των πολιτών της χώρας, με στόχο να συγκεντρωθεί το ποσό των 80.000 ευρώ σε ειδικό λογαριασμό τράπεζας για τις χειρουργικές επεμβάσεις και χημειοθεραπείες του μαθητή.
Η ευαισθητοποίηση του κόσμου ήταν μεγάλη και τελικά συγκεντρώθηκαν περίπου 120.000 ευρώ, σε ενάμιση χρόνο, διάστημα το οποίο παρέμεινε στην Γαλλία ο μαθητής για τη νοσηλεία του. «Τα έξοδα ήταν πολλά, καθώς, εκτός από τη θεραπεία, που διήρκεσε 18 μήνες, χρειάζονταν χρήματα και για τις υπόλοιπες ανάγκες, όπως τη διαμονή των γονιών, φάρμακα κ.ά.» εξηγεί ο κ.Φιλιππίδης.
Ο πατέρας του μαθητή Ελτόν Ντεμίρη θυμάται τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν για την εύρεση του ειδικού νοσηλευτικού κέντρου στο Παρίσι (στην Ελλάδα δεν υπάρχει αντίστοιχο), τις δυσκολίες επικοινωνίας (χρειάστηκε διερμηνέας), αλλά και τη μεγάλη απόφαση να αποχωριστούν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα την μικρή τους κόρη, την οποία τελικά άφησαν πίσω στους παππούδες. «Ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος, κυρίως για οικονομικούς λόγους, γιατί έπρεπε να καλύψουμε τα έξοδα τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα, όπου είχαμε αφήσει πίσω τη μισή οικογένεια» θυμάται ο κ. Ντεμίρη. Την άνοιξη του 2010, η οικογένεια ενώθηκε και πάλι, καθώς ο μαθητής ολοκλήρωσε τη θεραπεία του και επέστρεψε με τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη. Τώρα, φοιτά στην Α’ τάξη του Γυμνασίου της Ευκαρπίας και, όπως αναφέρουν γονείς και δάσκαλοι, αν και έχασε το ένα του πόδι, είναι αισιόδοξος, γεμάτος ζωή και δύναμη, και με μεγάλο ενδιαφέρον για τα μαθήματά του.
«Δεθήκαμε πολύ με τους κατοίκους της Ευκαρπίας, που έδειξαν μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες, έμπρακτα, την αγάπη τους. Η Ελλάδα, στην καρδιά μας, είναι στην πρώτη θέση και θα κάναμε τα πάντα για να το αποδείξουμε αυτό στον κόσμο» λέει με ευγνωμοσύνη ο κ.Ντεμίρη. Το υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας επέδωσε έπαινο στο σχολείο και το διευθυντή του για την προσπάθεια τους να βοηθήσουν τον μαθητή και την οικογένειά του. Ωστόσο, το γεγονός δεν άφησε ασυγκίνητη και την αλβανική πλευρά, η οποία θέλησε να εκφράσει τις ευχαριστίες της στην Ελλάδα, μέσα από μία ειδική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί αύριο.
Συγκεκριμένα, ο Αλβανός υπουργός Παιδείας και Επιστημών Μικερέμ Ταφάι, θα απονείμει πιστοποιητικό ευγνωμοσύνης στο διευθυντή του σχολείου, σε μία τελετή που θα πραγματοποιηθεί στις 6 το απόγευμα, στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΤΙΤΑΝ. Τελικά, όπως σχολιάζει και ο ίδιος ο κ. Φιλιππίδης, μία κίνηση ανθρωπιάς αποτέλεσε διακρατικό γεγονός και κυρίως κατάφερε να φέρει έμπρακτα κοντά τους δύο λαούς.
«Διατηρούμε ακόμη πολύ καλές σχέσεις με την οικογένεια, βιώσαμε τη φιλία και την αγάπη και είμαι σίγουρος ότι ο μαθητής, κάποτε, αυτό το βίωμα θα το πολλαπλασιάσει και θα το μεταδώσει» λέει χαρακτηριστικά ο διευθυντής του 1ου Δημοτικού Ευκαρπίας.
via
Αναρτήσεις
